Ngiting Nawawala

Sa labing walong taon, saan ako nagkamali?

Bakit biglang naglaho ang mataos na ngiti?

Naglaho sa isang pitik

Gayon huwaran ang pumalit

Hindi ko mapalagay kung ano nga ba ang sanhi

Malala ba ito na tila ang solusyon lamang ay ilibing?

Nagiging talon ang mata, bawat subok alalahanin

Ang mga rason kung bat hanggang ngayon hindi nakangiti

Dahil ba nung aking kabataan?

Noong ramdam ko ang init ng galit nila

Bawat palo, bawat sigaw

Bawat parusa at pagpapalayas

Pitong taon palang

Ngunit laging puno na ang isipan

Mga rason kung bat hindi kamahal-mahal

Dahil ba nung aking pagbibinata?

Naninibago, hindi pa alam kung ano ang nararapat

Kaya buhay parang ang saya paglaruan

Labing lima pa lamang

Pinapabayaan na ang sarili maimpluwensya

Upang makibagay sa kakaibang mundong nakita

Hindi na malaman ang gusto; bawat bagay nais subukan

Nagpapasaya man, ngunit hindi pangmatagalan

Unti-unti pagkatao ay nakakalimutan

Dahil ba sa kasalukuyan?

Biglang napagtanto ang mga dahilan kung bat nasira ang buhay

Hindi mapakali dahil ang isipan ay busog sa memorya na pinagsisisihan

Hindi mapakali para bang buong buhay nasayang

Nahihirapan na huminga

Pagka’t pagod na pagod na emosyonal man o pisikal

Nawawalan na ng pagasa

Kaya kinakaladkad na lang ang sarili araw-araw

Gusto man maglaho ngunit ang dulo ay kinakatakutan

Sa labing siyam na taon,nahanap na ba ang ngiti?

Napagtanto na ba na sarili lamang ang hinihintay

Na tanggapin ang sarili

Na maunawaan na ang mga nangyari ang dahilan

Kung bat ngayon ay susubukan

Umahon muli para makamit sa huli

Ang pagkataong kamahal-mahal

Ang akong handang magmahal